23 Οκτωβρίου, 2025
by Μουσείο Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης «Αγγελική Χατζημιχάλη» Δήμου Αθηναίων
21 Σεπτεμβρίου – 09 Νοεμβρίου 2025
Η έκθεση είναι προσβάσιμη και σε άτομα με προβλήματα όρασης
Ο Δήμος Αθηναίων παρουσιάζει, μέσω του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας Δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ) την έκθεση «Ηλιοτρόπια στο Σκοτάδι και στο Φως», από τις 21 Σεπτεμβρίου έως τις 09 Νοεμβρίου 2025 στο Μουσείο Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης «Αγγελική Χατζημιχάλη» Δήμου Αθηναίων, σε συνεργασία με την εθελοντική ομάδα Velones in Action.
Η έκθεση πραγματοποιείται με σκοπό να ευαισθητοποιήσει το κοινό για την τυφλοκώφωση μέσα από την τέχνη και απευθύνεται σε όλους εκείνους, που θέλουν να γνωρίσουν τους ανθρώπους, τους οποίους στηρίζει ο Πανελλήνιος Σύλλογος Τυφλοκωφών «Το Ηλιοτρόπιο». Πρόκειται για τον μοναδικό φορέα της χώρας μας που καλύπτει τις εκπαιδευτικές ανάγκες τους αλλά και γενικότερα την αποκατάσταση της θέσης τους στον κοινωνικό χώρο.
Ο τίτλος της έκθεσης παραπέμπει στο ηλιοτρόπιο, το λουλούδι που συμβολίζει την ελπίδα και έχει επιλεγεί από την κοινότητα τυφλοκωφών ατόμων ως σύμβολο φωτεινότητας, ελπίδας και επικοινωνίας. Και αυτό γιατί θέλει να τους προσδώσει ορατότητα, αποδοχή και ενδυνάμωση, αφού είναι ένα φυτό ανθεκτικό, ένα λουλούδι χαρούμενο και αναγνωρίσιμο.
Όπως όλοι γνωρίζουμε τα άτομα με τυφλοκώφωση ζουν σε ένα περιβάλλον, όπου οι κυρίαρχες αισθήσεις, η όραση και η ακοή είναι περιορισμένες ή απούσες. Κι όμως, ο κόσμος τους είναι πλούσιος, καθώς η αφή γίνεται γλώσσα, η κίνηση γίνεται λέξη και η παρουσία του άλλου γίνεται ολόκληρο λεξιλόγιο. Αυτόν τον κόσμο επιδιώκει να αναδείξει η έκθεση «Ηλιοτρόπια στο Σκοτάδι και στο Φως», η οποία δεν αφορά την απώλεια, αλλά την επαναπρόσληψη. Δεν είναι μια αφήγηση αποκλεισμού, αλλά προσέγγισης. Είναι ένας διάλογος ανάμεσα στην τέχνη και την αναπηρία, μια βιωματική εικαστική εμπειρία, που αξιοποιεί την αισθητηριακή αντίθεση του σκότους και του φωτός, σε δύο διακριτούς χώρους.
Τα έργα που εκτίθενται και διατρέχουν τους χώρους του Μουσείου με κεντρικό μοτίβο το ηλιοτρόπιο δεν επιδιώκουν να εξηγήσουν την «αίσθηση» της τυφλοκώφωσης, προσκαλούν, όμως, το κοινό να«ψηλαφήσει», να παρατηρήσει, να σκεφθεί τον κόσμο της σιωπής και να αναρωτηθεί, τι σημαίνει να υπάρχω όταν η επικοινωνία απαιτεί άλλες «γλώσσες».
